جواب مثبت خدا به یار امام

تا آنجایی که من اطلاع دارم ایشان یکی از روحانیون معتمد حضرت امام بودند. امام به ایشان علاقه خاصی داشتند، چون ایشان فرزند استاد حضرت امام بودند. مرحوم آیت‌الله میرزا محمدعلی شاه‌آبادی، پدر مرحوم شهید شاه‌آبادی، استاد حضرت امام بودند. ظاهراً این‌طوری که من شنیدم ۷ سال حضرت امام از ایشان تلمذ کردند. در شهادت‌شان هم پیامی برای ایشان دادند که نشان می‌داد ایشان رابطه تنگاتنگی با امام داشتند که امام این‌چنین شناخت دقیقی از ایشان پیدا کرده بود. امام در پیام‌شان از شهید شاه‌آبادی به عنوان مجاهد مخلص و خدمتگزار اسلام و استادزادۀ عزیزم از ایشان یاد کردند که عبارات بسیار نغزی در پیام تسلیت برای ایشان هست. این نشان‌دهندۀ ارتباط تنگاتنگی بود که این استادزاده امام با حضرت امام داشتند.

کاملاً مورد اعتماد امام بودند. من فکر می‌کنم حکمی هم که حضرت امام به ایشان در رابطه با رسیدگی به بنیاد مستضعفان در سراسر کشور دادند از حسن اعتماد و رابطه متقابلی بود که حضرت امام به ایشان داشتند. من هم خودم شاهد هستم که قبل از پیروزی انقلاب دقیقاً ایشان ترویج حضرت امام را می‌کرد و خیلی در این راه مُصِر بود و از تهدیدهای عوامل رژیم پهلوی، چه ساواک، ‌چه شهربانی محل، نمی‌هراسید. غالباً کلانتری به ایشان تذکراتی می‌داد و می‌خواستند هیئت امنا را مجبور کنند ایشان شاه را دعا بکند یا این‌که روحانیونی را بیاورند که شاه را دعا کنند. ایشان سرسختانه می‌ایستاد و سفت و محکم در منبر به صورت علنی اسم حضرت امام را می‌برد و از ایشان دفاع می‌کرد. هیچ ابایی نداشت که ایشان را بگیرند و به کلانتری ببرند. من خودم یکی‌دوبار شاهد بودم تا صبح ایشان را کتک می‌زدند، ولی ایشان هیچ‌وقت از موضع خودش عقب‌نشینی نکرد.

قبل از پیروزی انقلاب، حکومت اسلامی را از خدا خواستار بود. برای ظهور امام زمان علیه‌السلام دعا می‌کرد. از ایشان استعانت می‌کرد که این حکومت به عرصه و به ظهور برسد. وقتی انقلاب پیروز شد، ایشان می‌گفت اگر من را قابل می‌دانید، خونم در راه این انقلاب ریخته بشود و شهید بشوم که خون من هم در راه این انقلاب باعث پیشرفت و تثبیت این انقلاب بشود. خدا هم حتماً به بندگان مخلصش جواب مثبت می‌دهد. خواسته ایشان را برآورده کرد و ایشان در راه انقلاب و در جبهه جنگ تحمیلی در اردیبهشت ۱۳۶۳ به درجه رفیع شهادت رسیدند. روحشان شاد بشود. ما هم از خداوند متعال خواستاریم که به ما هم این توانایی را بدهد که رهرو راه شهدا و استاد عزیزم مرحوم آقای شاه‌آبادی باشیم.

راوی: کامران کی‌قبادی، شاگرد شهید