ايشان به ساختن نسل جوان بسيار بسيار اهتمام داشتند. هميشه سعي داشتند جوان‌ترها را به مسجد جذب كنند. علاقۀ وافر ايشان به مطالعه براي من خيلي جالب بود. زماني كه ايشان به کمیته تشريف مي‌آوردند و من در خدمت ايشان بودم، حتي موقعي كه ايشان مي‌خواست بخوابد، مي‌گفتند اين كتاب را شما برای من بخوان. […]
زمان انقلاب حاج‌آقا خیلی تلاش می‌كردند و نسبت به رزمنده‌ها حساس بودند و برابرشان احساس شرم و مسئوليت می‌كردند، جوری كه آدم متحير می‌شد. ايشان در شبانه‌روز يكی دو ساعت می‌خوابيدند و در خانه تلفنی هميشه در دسترس بقيه بودند. مثلاً می‌خواستيم با هم غذا بخوريم اما تلفن اجازه نمی‌داد، يک‌بند زنگ می‌زد. يک بار […]
نُه سال پس از شهادت آیت‌الله شاه‌آبادی، پیش از ماه مبارک رمضان سال ۱۳۷۲، وجه ناقابلی كنار گذاشته بودم و در فكر بودم كه تلفن كنم تا به مسئول اخذ وجوهات شرعی حوزه شهید شاه‌آبادی بدهم. غفلت كردم و از خاطرم رفت. ایشان را خواب دیدم. مثل تذكری پدرانه به بچه‌ای كه به وظیفه‌اش آشنا […]
سر سفره غذا، من می‌گفتم سیم تلفن را بکشید و راحت غذا بخورید و بعداً جواب تلفن را بدهید. می‌گفتند: «ابداً!» ما گاهی پنهانی تلفن را از پریز می‌کشیدیم. اما وقتی زمان كوتاهی می‌گذشت و تلفن زنگ نمی‌خورد، ایشان می‌فهمیدند که ما یک کاری کرده‌ایم و می‌گفتند: «اگر این کارها را بکنید تا جلوی فعالیتم […]
محبت ايشان تمام قلبم را گرفته بود درباره سخت‌كوشی و فعاليت زياد شهيد شاه‌آبادی بسيار سخن گفته شده، واقعاً همين طور بود؟ يعنی در خانه هم اين ويژگی بارز بود يا آرام‌تر بودند؟ بله، همين طور بود. شايد عجيب باشد، ولی ايشان در شبانه‌روز دو سه ساعت بيشتر نمی‌خوابيدند و در منزل هميشه تلفن می‌بايست […]
