چون شرارم لحظه‌ای آرام نیست

اولین ویژگی ایشان چالاکی و نشاط بود، به‌طوری که این ویژگی زبانزد خاص و عام بود. هر وقت دربارۀ جبهه کسی ایشان را دعوت می‌کرد، حاج‌آقا اصلاً برای‌شان فرق نمی‌کرد کیست و از کجا زنگ زده است. اگر وقت داشتند، بلافاصله راهی جبهه می‌شدند! آنجا هم که می‌رفتند، اصلاً یک‌جا بند نمی‌شدند و از تمام پادگان‌ها و قرارگاه‌ها بازدید و برای گروه‌های مختلف رزمندگان سخنرانی و اقامۀ نماز جماعت می‌کردند.

این آرام و قرار نداشتن‌شان هم به خاطر این بود که به همه علاقه داشتند و هیچ‌وقت به این قضیه که شأن و منصب ایشان چیست توجهی نداشتند و نسبت به همه تواضع به خرج می‌دادند. مطلقاً به دنبال اسم و رسم نبودند و هر جا که می‌رفتند، بلافاصله سعی می‌کردند بیشترین فضای کاری را که بیش از همه منشأ اثر باشد، برای همه فراهم کنند. همه هم می‌دانستند ایشان به دنبال تشریفات و مسائلی که برای دیگران مهم هست، نیستند. ایشان در هر شرایطی که قرار می‌گرفتند، خود را با آن وفق می‌دادند و برای کسانی که همراهشان می‌رفتند جا و امکانات جور می‌کردند.

راوی: حمید شاه آبادی