سرود “چه کسی حال پریشان مرا می‌فهمد”

چه کسی  حال  پریشان  مرا  می‌داند / خواب دیدم که کسی نام مرا می‌­خواند

بر لبش ذکر دعا  بود و به دستش تسبیح / شاید او حال من غم­‌زده را می‌­داند

صورتش چهرۀ نورانی مردان بهشت / مرد اخلاص و عمل، شیردل و پاک‌‌سرشت

آیه­‌ها را به رگ خشک تنم جاری کرد / دل تاریک مرا عرصۀ بیداری کرد

اسطورۀ صبر، آیینۀ صبر / چشم تو یعنی ضیافت ابر

راز رهایی تفسیر نامت / شب بی‌‌شکیب از صبح پیامت

تا پر کشیدی تا بی‌­کران‌­ها / آیینه بارید از آسمان‌­ها

روح بلندت تا آرزو رفت / آیینه بی‌‌تو در غم فرورفت

نام تو راز صبح آزادی / فردوس شد آباد از شاه‌­آبادی