كُتِبَ عَلَيكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِن قَبلِكُم[1] روزه بر شما مقرر شد، همانگونه که بر امت‌های پیش از شما مقرر شد اصلاً اين «کما کُتب» بیان می‌کند که مسئله چيز دردناک خسته‌کنندۀ خاصی نيست که تو یکی را به این صلابه کشیده باشند! نه، يک مسئله‌ای است که با روال آفرينش تو می‌سازد. […]
كُتِبَ عَلَيكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِن قَبلِكُم[1]
روزه بر شما مقرر شد، همانگونه که بر امت‌های پیش از شما مقرر شد
اصلاً اين «کما کُتب» بیان می‌کند که مسئله چيز دردناک خسته‌کنندۀ خاصی نيست که تو یکی را به این صلابه کشیده باشند! نه، يک مسئله‌ای است که با روال آفرينش تو می‌سازد. همه به اين تن داده‌اند. همۀ مکاتب آسمانی به امتشان اين هشدار را دادند که باید به يک شکلی روزه بگيريد. زیرا ارزش‌های اين خويشتن‌داری در امساک و در محدوديت‌های کوتاه، در يک چند صباح، چقدر برای انسان سازندگی می‌آورد و تمام منش‌های آدم را تکمیل می‌کند. اصلاً انسان را می‌سازد.
بخشی از سخنرانی شهید شاه‌آبادی دربارۀ ماه مبارک رمضان
[1] بقره183
نظرات