مرحوم شهید شاه‌آبادی یكی از امتیازاتش این بود كه لبخند از چهره‌اش ساقط نمی‌شد. همیشه بالبخند بود، بامحبت بود. در زهد و تقوی می‌توانم بگویم اهل تحجد بود، می‌توانم بگویم نماز شبش ترك نمی‌شد. به دوستانش خیلی عشق می‌ورزید. عاشق و شیفته امام راحل بود. عاشق انقلاب بود. فدایی انقلاب بود. در جلسات جامعه روحانیت […]
مرحوم شهید شاه‌آبادی یكی از امتیازاتش این بود كه لبخند از چهره‌اش ساقط نمی‌شد. همیشه بالبخند بود، بامحبت بود. در زهد و تقوی می‌توانم بگویم اهل تحجد بود، می‌توانم بگویم نماز شبش ترك نمی‌شد. به دوستانش خیلی عشق می‌ورزید. عاشق و شیفته امام راحل بود. عاشق انقلاب بود. فدایی انقلاب بود. در جلسات جامعه روحانیت مبارز، كه منشأ پیروی از دستورات حضرت امام عمدتاً جامعه روحانیت مبارز بود، ایشان از اركان آن جامعه مبارز بود. تلاش‌گر و خستگی‌ناپذیر بود و عشق وافری به انقلاب داشت. از لحاظ زندگی هم بسیار ساده.
این شخصیت والای علمی و فرهنگی كه سال‌ها هم امام جماعت مسجدی بود در شمال تهران، یک فولكس مدل 1958 داشت. هیچ هم اصلاً این تصور را نمی‌كرد كه این ماشین را عوض كنم، اصلاً. با همان ماشین عاشقانه به كارهایش می‌رسید. در اعلامیه‌هایی كه در جهت پیشبرد انقلاب بود، فداكاری می‌كرد. ایشان گروهی را ترتیب داده بود كه اعلامیه‌ها را از طریق پست به مراكز حساس می‌رساندند. و این بسیار عجیب بود و كارایی بسیار بالایی داشت. در پیشبرد انقلاب یكی از موفقیت‌های بسیار بزرگ همین تكثیر اعلامیه‌های حضرت امام بود و انتشارش به روش خاص. بین شخصیت‌های بزرگ، چه اداری، چه تجاری و چه علمی و استادان دانشگاه به طور جالب پخش می‌شد. باید گفت مرحوم شهید شاه‌آبادی سهم بزرگی در انقلاب داشت.
در جبهه هم همین بس كه آن‌قدر فداكاری كرد و جانبازی كرد كه در همان جبهه به درجه رفیع شهادت نائل شد، هنیئاً له؛ واقعاً برایش گوارا باشد كه مقامش همین بود كه بهش رسید. حیف بود كه این مرد در بستر بمیرد. رفتار ایشان برای دوستانش بسیار سرنوشت‌ساز و آموزنده بود، به خصوص محبت و لطف ایشان. خاطرات ارزشمند اخلاقی و روش‌های ارزشمند شهید شاه‌آبادی و آن منشی كه در وجودشان بود، همه را در محضر پدر بزرگوار و والامقام‌شان فراگرفته بودند. این‌ها از خاطر من نمی‌رود و همیشه مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی بزرگ و این شهید والامقام در ذهن و در قلب من هستند.
راوی: حجت‌الاسلام قریشی
نظرات