شاگرد جدی بزرگان

بنده از حدود سال‌هاي 46 در درس خارج آیت‌الله‌العظمی اراکی شرکت می‌کردم. یکی از مراجع و اساتیدی که فقه و اصول را بنده در خدمت‌شان بودم و استفاده کردم، آیت‌الله‌العظمی اراکی بود.  در همین درس با عده‌ای از علما و فضلا، کسانی که قبل از من در اين جلسات شرکت می‌کردند و کسانی که هم‌دوره من بودند، آشنا شدم. از جمله اين عزيران، شهید حجت‌الاسلام آقای شاه‌آبادی بود. به نظرم ایشان قبل از من در درس خارج شرکت می‌کردند و من بعد از ايشان وارد درس آیت‌الله‌العظمی اراکی شدم. دروس آیت‌الله‌العظمی اراکی بسيار پرمحتوا بود؛ به خاطر اینکه ايشان در اصول تقریباً نظرات اعاظم مراجع و علمای اصول را مطرح می‌کردند، متعرّض می‌شدند و به بحث می‌گذاشتند. در نهايت هم نظر خودشان را اعلام می‌کردند.

درس اصولِ بسیار ارزشمند و مفیدی بود. نظرات مرحوم نائینی، مرحوم کمپانی، مرحوم آقا ضياء عراقی و علمای عمده حاضر، مرحوم شیخ عبدالکریم حائری را متعرض می‌شدند. لذا کسانی که در درس ایشان شرکت می‌کردند، معمولاً افرادی بودند که بیشتر به مغز و محتوا توجه داشتند، نه به اسم و رسم و عنوان. چون در آن زمان آیت‌الله‌العظمی اراکی با اینکه مجتهد مسلّم بود، اما به هیچ وجه نه ادعاي مرجعیت داشتند و نه رساله‌ای. درس فقه ایشان هم به نظر من از جهاتی نسبت به درس‌های فقه مراجع دیگر، ممتاز بود؛ چرا كه ايشان در استنباط‌های احکام شرعیه، به قواعد و اصولی که قبلاً در فقه و قواعد آن خوانده شده بود، توجه می‌كردند و بر پایه آن قواعد استنباط‌ها را انجام می‌دادند. البته من در درس بزرگان و مراجع دیگری هم شرکت کرده بودم، اما به نظرم آمد که درس ایشان لا‌اقل برای خود من مطلوب‌تر است. در این درس مرحوم شهید شاه‌آبادی هم شرکت می‌فرمودند و از شاگردان جدّی، کوشا، با‌ استعداد و منظم این درس بودند.

راوی: آیت‌الله موحدی ساوجی