شهيد بزرگوار حاج آقا مهدی که نقش عمده‌ای در پيروزی انقلاب داشتند. سهمش از برادران ديگر جدا بود و جامعه هم اين را تطبيق کرد. تا وقتی شهيد شد و به لقاءالله پيوست، شاگردان امام و همکاران امام می‌دانستند که ايشان با چه خلوص نيتی مشغول به کار است. از بچگی با هم دوست بوديم […]
شهيد بزرگوار حاج آقا مهدی که نقش عمده‌ای در پيروزی انقلاب داشتند. سهمش از برادران ديگر جدا بود و جامعه هم اين را تطبيق کرد. تا وقتی شهيد شد و به لقاءالله پيوست، شاگردان امام و همکاران امام می‌دانستند که ايشان با چه خلوص نيتی مشغول به کار است. از بچگی با هم دوست بوديم و با هم رفت‌وآمد داشتيم. بعد از انقلاب هم يک بار رفتم خدمتشان، تقاضا کردم که من را به وزارت خارجه معرفی کنند. ايشان گفتند: «نه، تو سياسی نيستی.» همان لحظه خوشم نيامد، ولی بعد ديدم که راست می‌گويند؛ يعنی بهتر از خودم من را شناخت «من عرفه نفسه فقد عرف ربه.» خودش را که می‌شناسد هيچ، من را هم بهتر از خودم می‌شناسد.
حاج‌آقا مهدی تا آنجا که من سال‌ها قبل از انقلاب با ایشان رفت و آمد داشتم، ايشان حتی يک حرف بی‌جا نزدند. ايشان مؤسس حوزه علميه‌ای بودند که از اول از منزل خودشان شروع کردند. بعد که امکانات بيشتری به دست آوردند، با تلاش و جهاد علمی، عده‌ای را تربيت کردند. شهيد شاه‌آبادی داشتند گام اول را برمی‌داشتند، ولی خب همکاری نشد. مرحوم شهيد بهشتی، شهيد مطهری، شهيد مفتح که وحدت حوزه و دانشگاه را می‌خواستند، از اينجا شروع شده بود. حالا ديگران بايد برای رفع نقص کمک می‌کردند، نه اينکه بيايند ايراد بگيرند. البته کارهای بزرگ زحمات زياد نياز دارد و حضرت آيت‌الله شاه‌آبادی زحمات زيادی کشيدند.
راوی: نافذکلام
نظرات