سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

ایشان برای واپسین بار در جمع رزمندگان لشکر ۲۵ کربلا سخنرانی کردند. پس از جلسۀ سخنرانی و اقامۀ نماز ، رزمندگان برای عرض ارادت به ایشان روی آوردند. برای جلوگیری از فشار و ازدحام، اطرافیان از برادران خواستند که از این کار صرف نظر نمایند. ولی آنان، به واسطۀ عشق و علاقۀ بی‌پایانشان نسبت به روحانیت معظم، دست‌بردار نبودند. ایشان در جمع مسئولان پایگاه گفتند: «این‌طور نیست که آن‌ها (رزمندگان) فقط علاقه‌مند باشند که روحانیون را ببوسند؛ بلکه ما هم علاقه‌مندیم آن ها را ببوسیم. اگر رزمندگان سر ناقابل ما را بخواهند، من تقدیمشان می‌کنم و این سر در مقابل آنها ارزشی ندارد.»