شهيد شاه‌آبادی در بين روحانيان جايگاه ويژهای داشتند و همواره مورد تأييد آنان بودند. مقام معظم رهبری، حضرت آيتالله خامنه‌ای (مد ظله العالی) در خصوص ايشان اينگونه میفرمايد: «عالم جليل و مبارز صميمی و خستگی‌ناپذير، حجت الاسلام و المسلمين حاج شيخ مهدی شاه‌آبادی، به شهادت رسيد و پاداش سالها مجاهدت در راه خدا و تلاش […]
شهيد شاه‌آبادی در بين روحانيان جايگاه ويژهای داشتند و همواره مورد تأييد آنان بودند.
مقام معظم رهبری، حضرت آيتالله خامنه‌ای (مد ظله العالی) در خصوص ايشان اينگونه میفرمايد:
«عالم جليل و مبارز صميمی و خستگی‌ناپذير، حجت الاسلام و المسلمين حاج شيخ مهدی شاه‌آبادی، به شهادت رسيد و پاداش سالها مجاهدت در راه خدا و تلاش برای حاکميت اسلام را با رحلتی چنين افتخارانگيز که موجب رضوان الهی و مجاورت اولياءالله است به دست آورد. بعد از اينكه انقلاب پيروز شد، اين انسان گویى كه برايش خواب و استراحت، راحتى معنى ندارد. چقدر شبها اتفاق مىافتاد كه ساعت دوازده و يا يک و دو بعد از نيمه‌شب بلند مىشدند، با بعضى از دوستانشان راه مىافتادند و به سراغ بيمارستانها مىرفتند، به عيادت مجروحين و جانبازان و رسيدگى به وضع بيمارستانها، كه برود ببيند بيمارستانها چه جورى است؟ آيا به مريضها كسى رسيدگى مىكند يا نمىكند و اگر نقصى وجود دارد پيگيرى كرده، با مسئولين تماس بگيرد.»
حجت‌الاسلام ناطق نوری:
«شهادت اين شهيد عزيز را بيت فضل و علم و حکمت و احکام، بیت مرحوم آيتالله شاه‌آبادی، استاد بزرگوار امام عظيم‌الشأن ما، به حضرت حجت الاسلام و المسلمين جناب آقای شاه‌آبادی، اخوی محترم ايشان و اخوان عزیزشان و به فرزندان بزرگوار مرحوم شاه‌آبادی، مخصوصاً حاج‌آقای ارجمند که آثار پدر را در نشر فرهنگ اسلامی حفظ کرده‌اند، من تبريک میگويم و تسليت هم دلم نمی‌آيد.
بگويم تبريک و تسليت، انصاف و مطلب اين است که مرحوم شاه‌آبادی از پيش ما رفت و ما بيشتر بهره‌مند شديم، تسليت دارد. ولی چنين چهره‌ای هم اگر شهيد نمیشد، بهره‌اش نبود؛ يعنی اجر اين آدم در راه انقلاب و هشت سال دفاع مقدس جز شهادت چيز ديگری نمیتواند باشد، و به آنچه شايسته بود رسيد. طبق عناوين اسلامی و شئونات افراد خوب است که محفوظ بماند و حد ما هم محفوظ بماند و عنوان آيتالله برای طلبه‌ای مثل من شايسته نيست، و اين برای بزرگان و اساتيد ماست. خدا رحمت کند هر کسی را که حد خود را بداند و بشناسد و بيش از حد خودش پا دراز نکند. ان‌شاءالله خدا اين توفيق را به ما بدهد که حدمان را گم نکنیم.»
حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی:
«الحق که برای وجودی مثل ايشان حيف بود که با مرگ طبيعی از ميان برود. گرچه او با همۀ تجربياتی که در طی چند سال مبارزه اندوخته بود، برای انقلاب ما و آيندۀ ما حيف بود؛ چرا که میتوانست بسيار مفيد و مثمر ثمر واقع شود. ما انتظار داريم که يادش و آثارش و دوستانش و بيتش بتوانند جای خالی او را برای ما پر کنند.»
آیت‌الله مهدوی کنی:
«مرحوم شاه‌آبادى يك روحانى به تمام معنى صادق و مخلص بوده و فقدان ايشان براى ما بسيار موجب تأثر شد. بسيارى از روحانيون، خوب هستند، ولى تفاوتهايى از نظر “اخلاص در جهاد”شان هست، و ايشان از آنهايى بوند كه همۀ برادران و دوستانشان به اين جهت “تلاش مخلصانۀ” ايشان اعتراف داشتند.
مرحوم شاه‌آبادی برای ما يار صديق و باوفايی بود. شهادت ايشان برای ما بسيار گران تمام شد. و به خصوص برای من ناگوار بود که خبر شهادت او را بشنوم. از زمانی که من به ياد دارم، او قبل از انقلاب که در زندان بود در مبارزه بود. بعد از آن هم، ضمن اينکه در صحنه‌ها حضور فعال داشت، هرگاه تعطيلی پيش می‌آمد و يا فراغتی داشت، وقت خود را غالباً در جبهه و درميان رزمندگان سپری میکرد. جامعۀ روحانيت مبارز اين افتخار را دارد که برای چندمين بار شهيدی ديگر را تقديم اسلام میکند. شهيد شاه‌آبادی در راه مبارزه و در راه جهاد با دشمنان اسلام توفيق شهادت داشته باشد.»
آيتالله عميد زنجانی:
«در هيئت منتخب امام براي رسيدگي به عملكرد بنياد مستـضـعـفان، با ديگر دوستان در خدمتش بوديم. مخلصانه و بي‌قرار در امـتـثال امر امام مي‌كوشيد و مانند هركار ديگر عجله داشت كه هرچه زودتر با ارائۀ گزارش كار به محضر امام امّـت، ايشان را ياری دهد. بارها به من مي‌گفت گزارش كی تمام می‌شود؟ و هنگامی كه یک موفقيت نسبی می‌ديد، از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجيد. دلسوزی و بی‌قراری او زبانزد دوستان بود و بالاخره گزارش كار تـهيه شد و خدمت امام عرضه گرديد.»
حجت الاسلام و المسلمين موحدی ساوجی، از همرزمان شهيد شاه‌آبادی در سالهای قبل از انقلاب و از همکاران او در مجلس شورای اسلامی پس از انقلاب، دربارۀ شهيد چنين میگويد:
«شهيد شاه آبادى به همراه شهيد بهشتى و شهيد مفتح و شهيد مطهرى، از جمله روحانيونى بودند كه هستۀ مركزى جامعۀ روحانيت مبارز تهران راتشكيل دادند. و الحق در تشكيل و شكلگيرى اين سنگر هدايت و ارشاد مردم از هيچ كوششى دريغ نورزيدند.
شهيد شاه‌آبادی از آن دستۀ قليلی بود که هم مرزهای عقيدتی و اخلاقی را حفظ میکرد و دارای پايداری و شجاعت و شهامت بود، و هم طوری برخورد میکرد که مشخص بود زندان يا خارج از زندان برايشان فرقی ندارد، و اصلاً سستی و رخوت و ضعف در ايشان راه نيافت. در زندان که بوديم، وقتی بچه‌های وابسته به گروههای اسلامی، و به خصوص شاخه‌های شهرری را دستگير کرده و به زندان می آوردند، جملگی از صفات برجستۀ شهيد شاه‌آبادی و کمکهای مادی و معنوی ايشان به گروههای مبارز اسلامی تعريف میکردند و با ديد تقدير و احترام به ايشان می‌نگريستند. بعد از آزادی از زندان يکی از کسانی که فعالانه حرکتهای مردمی را سازماندهی میکرد و تظاهرات را به راه میانداخت، حجت‌الاسلام شاه‌آبادی بود. پس از پيروزی انقلاب نيز، بر مبنای فرمان امام، کميته‌ها در مساجد تشکيل شد و شهيد شاه‌آبادی نيز در مسجد رستم‌آباد کميته‌ای را تشکيل دادند.»
مرحوم حجت الاسلام موحدی ساوجی در مورد ايشان میگفتند:
«ايشان آدم دوست‌داشتنی بودند و هميشه بشاش، با چهرۀ گشاده، لبخند به رو و اهل ورزش هم بودند و هنگام راه رفتن سينه را به جلو نگه میداشتند. شايد يکی از رازهایی که توانست ايشان را در بين روحانيت از جايگاه خوبی برخوردار کند، همين ورزش بود. با رفقا، چه روحانی و چه غير روحانی، به ورزش میرفتند.»
نظرات