با آنکه از اخوی‌های دیگر کوچک‌تر بودند، جای خالی پدر را برای ما خواهرها پر می‌کردند. هرگاه مریض می‌شدم، حاج‌آقا مهدی با همه تلاش‌ها و گرفتاری‌هایی که داشتند، به دیدنم می‌آمدند و برایم خوراکی می‌آوردند و می‌گفتند خواهر بخور. ایشان خیلی بامحبت و اهل صله رحم و باوفا بودند. زبانم از شمردن همه محبت‌هایی که می‌کردند قاصر است. از زمانی که همسرم فوت کرد، خیلی بیشتر به ما رسیدگی می‌کردند. برای فرزندانم هم پدر بود و هم مادر. ایشان نسبت به برادران دیگرم بیشتر مراقب حال ما بودند. البته حاج‌آقا نصرالله هم بودند، ولی بچه‌هایم با شهادت حاج‌آقا مهدی واقعاً یک پدری را از دست دادند.
